Özalp Nereli? Bir Yolculuğun Hikayesi
Bir Şehir, Bir İnsan, Bir Sorunun Cevabı
Özalp nereli? Bazen basit bir soru gibi gelir, değil mi? Ama işte, bu soruyu sorarken bir anda kendimi derin düşüncelere dalarken buluyorum. O kadar basit bir soru ki, tek bir kelimeyle cevap verilebilir: Van. Ama bu cevap, kalbimde başka bir yerlerde yankı uyandırıyor. Çünkü “Özalp nereli?” sorusu bana, yıllar önce tanıştığım birinin, bir dostumun öyküsünü hatırlatıyor. O kişiyi, o anı ve hisleri hatırlamak… bence çok derin, çok duygusal bir şey.
Hayal Kırıklığı ve İlk Tanışma
Geçen yaz, Van’a gitmeye karar verdim. Hani hepimizin hayalini kurduğu o yolculuklar vardır ya, işte o tür bir şeydi. Birkaç arkadaşım vardı yanımda, bir arabayla Van’a doğru yola çıktık. Yolda saatler geçtikçe, her bir kilometreyle birlikte biraz daha fazla heyecanlanıyordum. Van’ı görmek, o bölgenin insanlarıyla tanışmak, doğasını keşfetmek… Ama yolculuk çok uzun sürdü. Biraz hayal kırıklığı, biraz sabırsızlık… çünkü beklediğim gibi gitmiyordu her şey. O kadar uzun bir yolculuktu ki, o an düşündüm: “Keşke her şey bu kadar karmaşık olmasa.”
Van’a vardığımızda, oraya kadar gelmişken Özalp’in nereli olduğunu öğrenmek için sabırsızlandım. Özalp, tam da o an önümde beliriveren bir isimdi. Çünkü o arkadaşımın hikayesi, o kadar dokunaklıydı ki, aklımda ona dair hep bir yer açmıştım. Özalp, onun memleketi, onun köyüydü. Zaten hep anlatırdı, “Bizim köy, Van’ın tam göbeğinde, şehre uzak ama bir o kadar da yakındır.” Ama her seferinde biraz daha az şey anlattı, daha çok içini içine attı. Sanki bir şeyi eksik bırakıyordu her seferinde.
Bir Dostun Hikayesi, Bir Kentin Kimliği
O gece, Van’da kaldığımız otelde, o arkadaşımın gözlerinde bir gariplik fark ettim. Bir yanda sıcak bir gülümseme, diğer yanda anlatılmamış bir hikaye vardı. Konu Özalp’ti. Hiç düşünmeden sordum, “Özalp nereli?” diye. Bir an sessizlik oldu. O kadar derin bir sessizlikti ki, içimi bir huzursuzluk sardı. O arkadaşım gözlerini yere indirdi ve hafifçe gülümsedi. “Orası bizim köy, ama çok fazla hatıra var, bazen o hatıraları anlatmak zor oluyor.”
Biraz daha bekledim, sabırlı olmaya çalıştım. Birkaç dakika sonra, gözlerini kaldırarak anlatmaya başladı: “Özalp, benim doğduğum yer. Çocukluğum orada geçti. Orada büyüdüm, orada ilk arkadaşlarımı edindim. Ama bir zaman sonra, oradan ayrıldık. Hala orada yaşamak isteyen çok insan var, ama biz şehir hayatına alıştık, onlardan biriyiz belki de.”
Bu sözler, birden içimi kararttı. “Hangi şehir hayatı? Ne kadar alışılabilir ki?” diye düşündüm. O kadar zor ve bir o kadar da derin bir hüzün vardı ki, içimde. O an, Özalp’in aslında bir şehirden çok daha fazlası olduğunu fark ettim. Her insanın geçmişi, memleketi ve köyü, o insanın kimliğinin çok önemli bir parçasıydı. Fakat bazen, o kimlik tam olarak anlatılamaz, eksik kalır, yarım bir hikaye olarak kalır. İşte o zaman insanın kalbinde bir boşluk oluşur.
Heyecan ve Umut: Her Şeyin Bir Başlangıcı Olabilir
O gece otel odasında, biraz dağılmış bir şekilde düşünürken fark ettim ki, aslında hepimiz bir yerlere ait olmak istiyoruz. Özalp, sadece bir köy değil; geçmişin, kaybedilen zamanların ve taşınan hatıraların simgesiydi. Bunu anlamak, beni bir anda rahatlatmıştı. Kendi köklerimi, kendi geçmişimi düşündüm. Kayseri’de büyümüş olmak, bana ne kadar anlamlıysa, o arkadaşımın Özalp’teki çocukluğu da bir o kadar anlamlıydı.
Biraz sonra, geceyi sonlandırmaya karar verdim. O an düşündüm: “Hayat, yaşadığımız yerle değil, o yerin bize kattığı anlamla ilgili. Zeytin ağaçlarının dibine kadar oturup, nehirleri izlemek kadar, bir şehirde kalıp anılar biriktirmek de bir o kadar önemli.” O geceyi belki de hiç unutmayacağım.
Sonuç: Zeytinburnu’ndan Van’a, Bir Yola Çıkmak
“Özalp nereli?” diye sormak belki de hepimizin bildiği bir soru. Ama ben bir adım daha attım, bunu çok daha derinlemesine sorguladım. Gerçekten nereli olduğumuz, nereden geldiğimiz, ve oradan aldıklarımız bizi tanımlar. Bazen sadece bir köy, bir kasaba, bir kasaba hakkında konuşmak, hayatımıza dair çok şey ifade eder. O gece, Özalp’in ve o arkadaşımın memleketinin bana kattığı duygularla birlikte uyudum. Kendimi daha yakın hissettim. Kim bilir, belki de hepimiz bir şekilde bir yere ait olmak istiyoruz. Ama asıl mesele, o yere nasıl bağlandığımız.
Bundan sonra, birinin memleketi sorulduğunda, “Özalp nereli?” yerine, belki de şunu soracağım: “Burası seni nasıl şekillendirdi?”